Nieuws 2015

Bij aanvang van het werkjaar stelde CANO Vlaanderen voorop om de visietekst uit 2009 te actualiseren. Op 4 februari en 7 april kwam een kerngroepje van 3 directieleden, 3 stafleden, de CANO-medewerker en een externe procesbegeleider bijeen om zich over een nieuwe CANO-visietekst te buigen. Snel werd duidelijk dat de huidige versie bestaand uit 11 pagina's kernachtig zou herleid worden tot een missie enerzijds en een visie anderzijds. Met de bepaling van de missie definieert CANO Vlaanderen haar identiteit, het fundament waar ze voor staat. De missie is gekoppeld aan waarden. Met het doorspreken over de visie, geeft ze aan waar ze komende 5 jaar voor gaat.

De 2 bijeenkomsten gaven de nodige dynamiek, energie en gevoel van gelijkgestemdheid. In het zoeken naar gemeenschappelijkheid, ontmoetten de CANO's elkaar ook in het verschil wat dan weer aanleiding gaf tot uitdieping. Een volgende stap is om concreet te gaan schrijven.

Doel is om de missie en visie voor te stellen op de interne CANO-studiedag van maandag 5 december.

Het CANO-sporttraject werpt sportieve vruchten af! Bewijze de schrijfsels over Forza Vélo en het Skikamp, een unicum in kampervaring… of net voor herhaling vatbaar?

Sportproject: Stand van zaken

Ondertussen zit het sportproject halverwege. De infografiek illustreert in één oogopslag welke stappen de CANO's reeds hebben gezet en welke acties nog op til staan tot maart 2017. Zag je de affiche al ophangen in je organisatie?

De intervisiegroep werd op 17 maart uitgenodigd op het ISB-congres (Vlaams Instituut voor Sportbeheer en Recreatiebeleid), de jaarlijkse ontmoeting tussen iedereen die actief is ovv lokaal sportbeleid. De collega's van Bethanie en het Oranjehuis gaven er o.a. een inspirerende workshop met hun collega van Buurtsport over hun lopende samenwerking.

Forza Vélo: Hadron overwint de Ronde van Vlaanderen

Forza Vélo: Hadron overwint de Ronde van VlaanderenOp 2 april 2016 namen drie jongens en drie begeleiders van vzw aPart - Hadron deel aan de Ronde van Vlaanderen voor wielertoeristen. Het project ontstond vanuit de actiegroep Sport ‘Forza’, waarin de Betsberg en de Kerhoek samen sportieve projecten trachten vorm te geven.

De voorbereidingen van het project, Forza Vélo gedoopt, startten in november 2015: er werd een actiegroep samengesteld, een plan uitgewerkt, jongens werden geënthousiasmeerd, mogelijke sponsors werden aangeschreven… In januari sprongen de jongens voor de eerste keer in het (fiets)zadel. Wat volgde was een trainingsperiode met zowel mooie als moeiljke momenten, waarbij we meestal voor een één-op-één aanpak kozen. Het netwerk werd aangesproken om zowel tijdens de voorbereiding als op de dag zelf de nodige ondersteuning te bieden. Aan het einde van de rit hadden we drie jongens klaargestoomd om de meest beruchte kuitenbijters van de Vlaamse Ardennen te bedwingen. Eén van hen koos de afstand van 79km, de andere twee gingen voor de 129km. Alle drie haalden ze de eindmeet met heel wat fierheid en voldoening, een bewijs van hun doorzettingsvermogen en wilskracht.

CANO op de latten

 Op initiatief van het Oranjehuis kregen wij en onze jongeren een uniek aanbod onder de neus geschoven: samen op skireis naar de Vogezen!

Een gedeeld enthousiasme maakte zich meester over menig begeleiders, hetwelk op korte tijd ook onze jongeren wist te bereiken. Het resultaat: 17 jongeren en 10 begeleiders vertrokken voor 5 dagen naar de sneeuw. Als een onbelopen wit sneeuwtapijt lag de ervaring voor onze voeten; schitterend nieuw, een verfrissende uitdaging.

Naast het Oranjehuis tekenden ook Stappen, Bethanie en De Wissel voor deze reis. Begeleiders staken de hoofden meermaals bij elkaar om de nodige afspraken te maken & alles voor te bereiden. Nooit eerder werd zo'n bestelling geplaatst bij de franse Collect & Go. De jongeren kregen naast de nodige info ook dikke warme kleren, en bereidden zich actief voor door samen op ski-activiteit te gaan. Nep-sneeuw in een regenachtig land, maar met echte skiërs-in-spé daar bovenop :-)

Vogezen here we come!

Na enkele uren rijden arriveerden we in een natte regio; het regende pijpestelen en de sneeuw leek een verre droom. Het huis zat zonder electriciteit, de eerste ontmoeting verliep in het schemerdonker. Een nogal vreemde start van een skireis, maar van klachten geen spoor – enkel de Wifi werd zwaar onder vuur genomen.

De volgende dag trokken we moedig naar de skipiste – zonder veel hoop echter; de regen was niet gestopt, het landschap zag er zorgwekkend groen uit. In de laatste bocht naar de skipiste veranderde alles: SNEEUW :-) Van top tot teen gekleed, al dan niet met een portie stress in het hart, iedereen was er klaar voor. En iedereen kwam in beweging; beginners en gevorderden gingen de uitdaging aan, elk op zijn niveau. Schreeuwend de babypiste af, halverwege achteruit verder glijden of zwoel en gezwind naar de moeilijkere stukken – het gebeurde allemaal.

Bij gebrek aan ski-kunde en zelfvertrouwen konden we altijd bij onze persoonlijke ski-monitor terecht, maar ook de wat meer gevorderde skiërs staken helpende handen uit & de uitwisseling ontstond op alle niveau's. Het ijs was gebroken, en gelukkig de sneeuw niet overal gesmolten :-)

De nacht die volgde bracht ons een flinke portie extra sneeuw; we ontwaakten in een wit landschap en onze planning werd flink geschud. Het voordeel van winterbanden zal nooit meer vergeten worden, en nevenactiviteiten zullen dichter bij huis worden gezocht. Enkele paarden bleven zonder ruiter die dag (de sneeuw versperde ons de weg er naartoe), maar de piste kende weer een enorm succes. Voor enkelen een rit van lange duur, maar de pret kon niet op – beginners transformeerden tot kunners, en gevorderden klommen tot hoge toppen.

De laatste dag proefden we het ware geluk van skiën onder de zon. Op naar een groter skigebied, op naar nieuwe uitdagingen en mogelijkheden. De hele groep bruiste van energie en goesting, slechts enkelingen waagden zich niet verder dan de – nieuwe & grotere – baby-piste. Beginners van dag 1 stapten mee op de grote lift, gevorderden verkenden alle hoeken, en vele billen werden beproefd op originele valtechnieken. Een kleine groep splitste zich af om na de middag een unieke deathride te beleven; als een vogel konden we de toppen der dennen afscheren, de armen & benen weid gespreid.

In zijn geheel een heerlijk tafereel waar we allen van genoten, van begin tot eind – elke dag opnieuw. De zon in de rug, een flinke portie sport & plezier achter de kiezen, de warme ervaring van de uitwisseling onder elkaar... Zo rondden we deze heerlijke reis af.

Uitkijkend naar réunies en follow-up-activiteiten, uitkijkend naar de zoete smaak van de herinnering. Het sneeuwtapijt werd belopen, het smaakt naar nog.